Wydma rudacka

Naturalne wzniesienie przy ulicy Okólnej, najwyższe w tej części Rudaka, jest miejscem o dużych walorach przyrodniczych i historycznych.

Rudacką wydmę cechuje bogactwo flory i fauny charakterystycznej dla lasu wydmowego. Występująca tu roślinność kserotermiczna wskazuje, iż mamy do czynienia z siedliskiem o dużym nasłonecznieniu i ograniczonym dostępie do wody. W takich warunkach radzą sobie świetnie m.in. kocanki piaskowe i turzyca piaskowa. Ze szczytu wzniesienia rozpościera się widok na osiedle Sosnowy Las. Jego nazwa nie jest przypadkowa - teren wokół wydmy porasta las z przewagą sosny zwyczajnej, która jest drzewem towarzyszącym glebom ubogim i kwaśnym, typowym dla wydm. Ponadto można tu spotkać klony, dęby i brzozy (aż 14 drzew posiada wymiary pomnikowe!). Siedlisku towarzyszą liczne gatunki mszaków, tj.: widłoząb miotlasty, gajnik lśniący, brodawkowiec czysty i rokietnik pospolity. 

Jeszcze bardziej bogaty jest świat awifauny rudackiego lasu, który reprezentuje prawie 40 gatunków ptaków lęgowych, np. puszczyk, dzięcioł zielony i czarny. W maju w lesie można usłyszeć wilgę, dostrzec liczne ptaki z rodziny wróblowatych, w tym większość gatunków sikorek gniazdujących w Polsce (czubatkę, czarnogłówkę i sosonówkę). Wydmowy ekosystem uzupełniają liczne drobne ssaki - nietoperze (karlik i borowiec), wiewiórki i jeże, czy też większe gatunki jak sarny czy dziki. To miejsce warto eksplorować z lornetką, ale także lupą, ponieważ można spotkać rzadkie bezkręgowce jak modliszka. 

Rudacka wydma jest również miejscem związanym z historią wojskowości. Jej zbocze od strony osiedla stanowiło w przeszłości kulochwyt dla wojskowej strzelnicy, której ślady są jeszcze widoczne w profilu wzniesienia.

Wydma jest ogólnodostępna, wejście na nią jest strome i prowadzi po grząskim piachu - wymaga wysiłku i zachowania bezpieczeństwa. 

Autorka tekstu: Justyna Kacprzak